Dit weekend wordt er een boekenbeurs gehouden in het Beursgebouw in Eindhoven. Afgelopen donderdag is deze begonnen en hij zal duren tot en met zondag 2 november. Er zijn veel verschillende boeken te koop, veel engelse boeken, nederlandse romans en thrillers, kinderboeken, kookboeken, geschiedenisboeken, computerboeken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Er worden ook ook allerlei creatieve dingen verkocht, om bijvoorbeeld kerstkaarten te maken, of kado's in te pakken. Het is zeker wel de moeite waard om deze beurs een bezoekje te brengen. Alle boeken zijn nieuw, maar wel een stuk goedkoper dan in de winkel.
Dus heb je dit weekend niets te doen? Naar de boekenbeurs dan maar!
donderdag 30 oktober 2008
Wintersport gebieden.
St Moritz
St Moritz, wintersportwalhalla van de rijke lui. George Clooney, Liz Hurley, Johnny Depp….. wie komt er niet? St Moritz leeft, en niet alleen onder de sterren. Zo’n 900 tot 990 kilometer rijden en ook jíj staat midden in deze stad. Hoe vul je vervolgens je dagen? Hier een paar opties:
Overdag kun je hier heerlijk skiën, snowboarden, skibobben of chillen in Marguns, het skigebied in St Moritz. In Marguns wordt je de berg opgetakeld door middel van ‘eitjes’: een lift met knusse bolletjes bestemd voor zes personen. Eenmaal boven aangekomen heb je keus tussen zo’n 20 liften die je brengen naar je start- of eindpunt. Als alternatief voor Marguns kun je ook kiezen voor een van de talloze íets verder gelegen skigebieden, waaronder Zouz (!) en de duistere berg Diavoletza (vertaald: ‘door de duivel bezeten’) . De Diavoletza biedt je gewaagde pistes en zicht over prachtige gletsjers. Ook heb je hier de gelegenheid om buiten, in een heerlijke ligstoel stoel met een dikke deken, uren van je uitzicht en je glühwein te genieten.
Als je eenmaal klaar bent met de sneeuw, na lang zwiepen en zwaaien op de pistes, dan kun je s’ avonds voor een euro of 12 genieten van een lekker biertje in de stad. St Moritz is dan gevuld met de extravagante,veelal bondjas-dragende high society die wel in zijn voor een feestje. Toch niet zo van de Glitter & Glamour, of geen gepaste schoenen? Dan kun je in een nabij gelegen dorpje de localpubs opzoeken. Hier vind je betaalbaar bier en gezellige, down to earth locals.
De volgende morgen geen zin in de piste? Geen probleem! Naast indoorzwemmen -verplicht met badmuts-, tourskiën, wandelen, sleeën, schaatsen, paardrijen, poloën en deltavliegen, kun je altijd nog de langlaufskies uit de kast halen. Op deze latten ontdek je de kleinere dorpjes rond St Moritz en kun je genieten van prachtig uitzicht. Niet zo ervaren op de langlaufs? Des te beter! Dat garandeert een hilarische, klunzige en onvergetelijke tocht richting het eerste de beste appeltaartrestaurant.
Sowieso genoeg te doen dus, daar in St Moritz! Een grote aanrader voor iedereen mét geld, zonder kerstvakantieplannen.
Geschreven door Inez
Crans-Montana
Wintersport! Je zit midden in de winter, het is koud, ongezellig weer. Er dan heerlijk tussenuit gaan naar de sneeuw, de bergen, de hoog staande zon. In een heerlijk hotel of appartement waar je een romantisch openhaardvuur aan kunt maken. Wintersport is voor mij een van de leukste dingen die er bestaat. Ik ga al heel mijn leven ieder jaar twee weken op skivakantie en sinds mijn derde mocht ik ook zelf op de latten staan. Jaren lang gingen wij naar Crans-Montana, in Zwitserland, op skivakantie.
Crans-Montana is een mooi groot skigebied. Het bestaat maar liefst uit 160 km piste. De zogenaamde “dodelijke piste”, de gletsjer Plaine Morte, bevindt zich in dit skigebied op 3000 meter hoogte. De gletsjer is letterlijk en figuurlijk HET hoogtepunt van het gebied. De skiafdaling hiervan gaat naar 1500 meter terug en is daarmee een van de langste afdalingen van Europa. De ervaren skiër hoeft zich in Crans-Montana dus niet te vervelen. Maar Crans-Montana heeft voor iedere niveau iets. Het bezit over 75 km Blauwe pistes (beginners), 70 km Rode pistes (halfgevorderde) en 15 km Zwarte pistes (gevorderde).
Ook is er een grote skischool voor ski- of snowboardles. Ik heb hier jaren les gehad. De docenten namen mij en de groep overal mee naar toe zodat we niet steeds op hetzelfde stuk zaten. We zagen zo veel van het gebied. We eindigden meestal bij één van de berghutjes, zoals Amadeus waar het op 2006 meter hoogte van het uitzicht genieten is.
Op het gebied van skien en snowboarden is Crans-Montana dus zeker een top plek. Naast deze activiteiten kun je in Crans-Montana ook heerlijk langlaufen en heb je er een geweldige rodelbaan.
Ook in het centrum hangt een geweldige sfeer. Crans-Montana is een gebied met veel mooie, chique winkels en restaurantjes. Op het centrumplein bevindt zich ook nog eens een grote schaatsbaan.
Crans-Montana heeft dus voor ieder wat wils. Je ziet dan ook allerlei soorten mensen op straat. Zo zie je opgedofte dames in bondjassen voorbij lopen. Zij genieten van de winkels terwijl zij hun hondje uitlaten, die uiteraard ook een bondjasje aan heeft. En je ziet kindjes, met schaatsjes in hun hand, door het dorp huppelen omdat zij hun bewijs, van vooruitgang tijdens de skiles, hebben gekregen.
Als ik aan Crans-Montana denk, dan denk ik aan dat ik klein was en de grootste lol had in de sneeuw. Dat ik allerlei dieren maakte in de sneeuw. Leerde skiën en ik daar heel veel leuke dingen meegemaakt heb. Wilt u gaan skiën maar heeft u nog geen locatie voor ogen, dan raad ik Crans-Montana zeker aan.
We leven nog net in het jaar 2008. Dit is het jaar waarin alles kan en alles mag. Ook het begrip ‘’metroman’’ gaat een steeds grotere rol spelen in onze samenleving. Een metroman is een moderne man die houdt van cosmetica en mooie kleding.
De grote vraag is dan ook :’’ Wie zit op dit nieuwe type man te wachten?’’
Veel vrouwen geven eerlijk toe op metromannen te vallen. En waarom? Het is gewoon een trend. Een metroseksueel. Een man zoals vrouwen hem volgens trendwatchers het liefst zien. Een man die cosmetica geen vies woord vindt, die zelf op z'n kleding let, minstens één zachtroze overhemd in de kast heeft hangen, geanimeerd over kunst en cultuur kan praten, niet bang is om zijn zachte en emotionele kant te laten zien en bovendien geen homo is. Om zichzelf in al zijn behoeften optimaal te voorzien, van kleding tot huidverzorging, woont deze zelfbewuste man in een metropool, vandaar metroman.
Nu kan ik je uit persoonlijke ervaring vertellen dat er ook mannen zijn die geen heteroseksueel zijn maar ook net geen metroseksueel. En hoe weet ik dat? Ik woon er met één in huis en dat is af en toe niet makkelijk. De metroman heeft namelijk verschillende kwaliteiten waarvan de metroman met wie ik in één huis woont er een aantal mist. Een metroseksueel is namelijk een stadsman met veel gevoel voor stijl en uiterlijk, en die daaraan ook veel tijd en geld spendeert.
Nou de dingen die de metroman bij mij in huis mist zijn de stad en de tijd. Deze metroman woont namelijk in een dorp in plaats van een grote metropool en werkt zo hard dat hij geen tijd heeft om zijn cosmetica te kopen. Nu heeft deze metroman daar een oplossing voor gevonden. Hij gebruikt de cosmetica van de vrouwen in huis. En dat is nou het probleem! Ineens heeft de vrouw voor wie crèmepjes, lotions en andere beautyproducten zo belangrijk zijn niks meer over omdat de man alles op zijn lichaam smeert. De tijd die hij dan wint met het niet naar de winkel gaan steekt hij dan dus in het bekijken van zichzelf in de spiegel……
Ik vind dit dus een halve metroman. Ook qua het tonen van gevoelens blijft de halve metro man een beetje achter. Ze bespreken veel maar voor het tonen van gevoelens doen ze toch een masker op.
Voor de ‘’gewone’’ metro mannen is dit een anders. Hij maakt zich namelijk met plezier de terreinen eigen die voorheen exclusief het domein van de vrouw waren. Deze eeuw heeft de man de moed gevonden om het vrouwelijke domein te ontdekken, zonder angst zijn status als 'echte' man te verliezen. Volgens de deskundigen vinden vrouwen deze nieuwe gevoelige man het einde. Je kan er gezellig mee winkelen, gevoelige films mee kijken, ze hebben een luisterend oor en storten ook zelf geregeld hun hart uit. Meer en meer mannen zijn bereid dat risico te nemen, want je hart luchten is voor mannen (metro of hetero) nog steeds een hele opgaven.
Maar toch in het jaar 2008 lijkt de zichzelf respecterende man er niet aan te ontkomen zichzelf metro te noemen. Ook al is het een hetero, homo, halve metro of een ‘’echte’’ metro.
Hoe wordt je een metroman?
Om de transformatie wat makkelijker te maken voor de onzekere man die nog in zijn heteroseksualiteit was blijven steken, verscheen afgelopen jaar het boekje The metrosexual guide to style, a handbook for the modern man. Enkele onvergeeflijke kledingmisdaden volgens dit boekje: witte schoenen, kleurige vesten, kersttruien en bandplooi-broeken. Enkele onmisbare kledingstukken en accessoires: goede witte T-shirts voor onder witte overhemden, goede zwarte T-shirts voor onder zwarte overhemden, een duur gewoon horloge en een duur sporthorloge. Een typisch kenmerk van de metroman: hij is ontzettend met zichzelf bezig en moet dat vervolgens ook de hele wereld kenbaar maken.
Alberto Stegeman doet regelmatig vreemde ontdekkingen in zijn programma Undercover in Nederland. Gisteren was er weer zo’n aflevering op tv en daarin gingen Stegeman en zijn collega’s undercover als klant bij illegale wapenhandelaars.
De uitzending De eerste undercover actie wordt gedaan door Stegeman zelf. Hij gaat op weg naar Veldhoven en heeft daar afgesproken op een openbare parkeerplaats. Echter, de illegale wapenhandelaar komt niet opdagen. Stegeman is bang dat de wapenhandelaar hem herkend heeft en vreest de missie in gevaar te brengen wanneer hij zelf verder gaat. Om die reden worden de daaropvolgende undercover acties gedaan door collega’s van de televisiemaker. De collega’s gaan naar verschillende illegale wapenhandelaars en schaffen verschillende illegale wapens aan; van 9 millimeterpistolen tot echte politiewapens. De collega’s blijven zelf ook anoniem, waarschijnlijk zodat zij dan bij volgende undercover-operaties niet het gevaar lopen herkend te worden. Ook de wapenhandelaren blijven anoniem, maar dat blijven de ‘slachtoffers’ van Undercover in Nederland altijd.
De beruchte man uit Lopik Het grootste gedeelte van de uitzending gaat over een illegale wapenhandelaar uit Lopik. De collega’s van Stegeman komen gemakkelijk in contact met hem en spreken af bij een benzinestation. Van daaruit moeten zij een stuk rijden naar een afgelegen weg. Daar schiet hij een hele revolver leeg, om het te ‘showen’. Later verkoopt hij vanuit zijn huis een stengun aan de undercover journalisten en vertelt hij lachend hoe hij ooit op iemand heeft geschoten na een simpel meningsverschil. De kogels suisden net langs het oor van zijn slachtoffer af, maar als hij had gewild had hij hem gerust vermoord, zo vertelde hij. Verder vertelde hij ook handgranaten te kunnen leveren. De man heeft al eerder vastgezeten voor zijn schietincident, maar dat weerhoudt hem dus niet van illegale en criminele acties.
Arrestatie Na de uitzending werd de 55-jarige man uit Lopik vandaag door de Utrechtse politie aangehouden. Zijn woning aan de Wissekade is onderzocht. Daarbij vond de politie naast munitie in zijn woning een tiental vuurwapens en nepvuurwapens. Deze zijn in beslag genomen. De politie kon naar aanleiding van de aflevering de man herkennen en heeft dan ook geen kritiek op de uitgezonden beelden. De man wordt nu vastgehouden en verdacht van wapenhandel. Politiewoordvoerder verwacht dat de Lopiker voorlopig nog vast blijft zitten. Veel mensen uit de omgeving van de 55-jarige Lopiker zijn geschokt door het nieuws. Zij hadden nooit gedacht dat de man bij wapenhandel betrokken zou zijn. Zijn broer wist dat iets met wapens deed, maar dacht dat het alleen om een hobby ging.
Geschreven door Charlotte Reddingius en Kristie Raaijmakers
Mening over het undercover te werk gaan van journalisten:
Kristie: Ik vind het een goede zaak dat journalisten aan de ‘gewone burgers’ willen laten zien wat voor smerige zaken er zich afspelen, misschien op kleine afstand van hun vertrouwde omgeving, dat er smerige spellen gespeeld worden en dat er gevaarlijke criminelen hun werk doen terwijl bijna niemand daar iets vanaf weet. Als dit ontdekt moet worden met een verborgen camera mag die van mij zeker gebruikt worden. Op deze manier kunnen deze misstanden in de samenleving aan het licht gebracht worden en zo kunnen er ook maatregelen worden getroffen.
Alberto Stegeman wil niet als rechter optreden, dat schrijft hij in zijn boek Undercover in Nederland, dat meer informatie geeft over de situatie achter de schermen bij het programma. Als journalist vindt hij dat hij niet de taak heeft om de criminelen ook daadwerkelijk aan te pakken. Stegeman ziet het als zijn taak om de misstanden aan het licht te brengen en als daar wat aan gedaan moet worden vindt hij dat die taak bij de politie ligt. Zelf wil hij niet mensen gaan aangeven of andere acties ondernemen. Zo schreef hij in zijn boek dat de politie heeft kunnen zien hoe de programmamaker het bewijs heeft kunnen verzamelen en op die manier kan de politie dan ook te werk gaan. Ik ben het daar grotendeels mee eens. Als journalist kun je ook niet rechtspreken, het enige wat hij zou kunnen doen is de criminelen aangeven, maar daarmee zou hij zelf ook veel gevaar kunnen lopen. Ze weten immers na de uitzending wie het gedaan moet hebben. Ik vind het goed dat dit soort zaken bekendheid krijgen met behulp van de verborgen camera en ik vind dus ook dat de verborgen camera gebruikt mag worden in de journalistiek. Het gebruik ervan moet echter wel beperkt worden, niet dat mensen zich overal bekeken gaan voelen en bang zijn dat ze afgeluisterd of gefilmd worden. Alleen wanneer het niet anders kan mag ‘het verborgen wapen’ ingezet worden.
Charlotte: Ik vind het moeilijk te zeggen of het al dan niet ethisch is om undercover te werk te gaan. Aan de ene kant stel je een bepaalde problematiek aan het licht; en dat betekent vaak dat er ook maatregelen genomen kunnen worden om de situatie te verbeteren. Maar aan de andere kant ben jij ook bezig met criminele activiteiten, en je mag nooit voor eigen rechter spelen. En is het eerlijk om je anders voor te doen tegenover iemand anders? Daar zijn ook veel dingen over te zeggen. Dus eerlijk gezegd weet ik niet of ik undercover zijn wel of niet geoorloofd vind…
Zaterdag ochtend: Politie omzeilt door eens niet door het bospad van Malden naar Nijmegen te rijden met mijn brommertje. Dat is een zware overtreding aangezien alleen fietsers over deze A2 door het bos mogen. Zaterdag middag: Geprofiteerd van de onoplettendheid van de Politie die in een Ford mij dwars door rood lieten rijden. (gelukkig)
Na deze twee mazzeltjes op één dag dacht ik dat de kans om nog eens Politie tegen het lijf te lopen eigenlijk te klein was. Omdat ik van mezelf wist dat ik niet van de alcohol kan afblijven heb ik een fiets (met licht!) geleend van een vriend. En precies zoals ik dacht, geen politie op de heen weg die gaan controleren of je dynamo wel met de juiste hoek tegen je voorwiel aan draait! Waarschijnlijk zullen ze ook dáár een wet voor hebben.
*om de rest van de avond maar even aan je eigen fantasie toe te vertrouwen ga ik gelijk verder met de terugreis.
Terug rijdend naar mijn slaapplek kwam ik er achter welke lichamelijke functies ik had ingeleverd voor de gezelligheid eerder op de avond, namelijk mijn hand-oog coördinatie en mijn kunst om recht vooruit te fietsen. Niet alleen ik had dit door, ook onze sterke (blauwe) arm der wet zag mijn dronken caperiolen op mijn goed verlichte tweewieler.
''goeden avond, alcoholcontrole'' - '' Op de fiets!!?'' ''Jazeker, u maakt toch deel uit van het verkeer'' - '' Oke daar heeft u gelijk in, maar ik kan u nu al vertellen dat u niet het gewenste bericht krijgt op uw apparaatje'' ''Dan zullen we dat wel even testen, even blazen alstublief'' -'' Pfffffffttt'' *klik* ''ja dat is niet zo best, ik denk dat ik u moet verzoeken de rest te voet zal moeten gaan'' -''Tja, dat zat er al aan te komen, maar ik ga nu door het bospad en ik heb goed licht. heb verder geen verkeer meer wat ik tegenkom''
Op dat moment komen de hells angels op fietsen hetzelfde pad op -Lees: een dronkemans groep van ongeveer 16 met wat meer potentiële boetes om het lijf dan ik-, waar de twee smurfen met hun ford niet op voorbereid waren.
''Meneer ik zal u deze keer maar op uw woord geloven, maar zie uzelf maar als enorme mazzelaar'' -"Dat voelde ik me door jullie de hele dag al, prettige avond''
* Nog even dit: Een Ford Focus is nooit een angstaanjagende auto in het verkeer, behalve als het rood en blauw gestreept is. Vertrouw dus nooit een Ford!
zaterdag 25 oktober 2008
Mode 2008 Dit moeten de mannen dragen om deze winter in de mode te blijven………
Ja mannen de mode wordt deze winter wel degelijk anders. Om een beetje in de mode te blijven krijgen jullie tips over wat de echte musthaves zijn deze winter.
Jullie mogen deze winter weer vrij ademhalen en snoepen want de strakke slim fitt broeken maken plaats voor de comfortabele modellen. Dit is niet het enige ook de nauwsluitende jasjes zijn passé en maken plaats voor de relaxte blazers. De man kan deze winter als een echte gental men over straat want het mag best wat volwassener en eleganter.
De schotse ruit is weer helemaal terug! Ja mannen u hoort het goed. Bij het merk dsquared2 zien we de ruiten vooral terug in sjaals en gilets, met als hoofdkleur rood. De ruiten zijn bij iceberg verwerkt in de voering van jacks en tassen. Andere designers zien de schotse ruit liever terug in schoenen, broeken en zelfs in de smoking!
De volgende opvallende comeback is camel. Cameljassen of ze nu kort zijn of halflang ze zijn weer helemaal terug. Ook andere kledingstukken mogen weer in camel kleur. Camel is een luxueuze stof en het is de finishing touch voor in de wintermaanden.
Voor mannen die in pak naar hun werk moeten of gewoon graag een pak dragen komt hier een kleine maar drastische verandering. De grote brede das moet af! Deze winter word de smalle das het helemaal en als je het helemaal goed wilt doen moet hij in je trui, overhemd of gilet worden gedragen. Wil je dit allemaal niet? Neem dan een vlinderstrik want ook die is terug van weg geweest.
Ook hebben jullie weer een voordeeltjes deze winter. Jullie hoeven het namelijk niet koud te hebben want gevoerde jacks, smokingjasjes en blazers mogen weer. Gevoerd is in! En dat is niet het enige ook een coltrui of een gebreide trui of vest moet je in je kast hebben. De kleuren van deze winter zijn net als afgelopen jaar zwart, grijs, donkerblauw, bruin, mosgroen en wit. Maar er zijn ook nieuwe opvallende en felle kleuren zoals oranje, pistachegroen, roze, eigeel en niet te vergeten camel.
En wil je deze winter van top tot teen hip zijn dan moet je, je schoenencollectie flink gaan uitzoeken. De sneakers en sportschoenen ruil je deze winter namelijk in voor elegante veterschoenen of een mooie halfhoge laars.
En wat draagt de vrouw deze winter?
De winkels hangen vol met de leukste dingen en de tijschriften met hun kijk op de mode vallen in de bus. Wij vonden het dus wel tijd om eens achter de modetrends aan te gaan en jullie hiervan op de hoogte te brengen.
De modetrend van 2007, Sporty Chic, zien we ook dit jaar veel voorbij komen. Simpele designs gecombineerd met high-tech materialen. Zodat de look wat speels wordt.
Ook de schotse ruit komt helemaal terug deze winter. Dit zie je vooral bij designersduo dean en dan van dsquared2, zij combineren de ruit veel met bijvoorbeeld een eenvoudige zwarte broek. Deze trend zal samengaan met veel jaren ‘70 gevoel en er wordt dan ook een echte comeback van de bell-bottom jeans met wijdere pijp verwacht.
Er wordt dit najaar ook weer veel gecombineerd. Verschillende laagjes over elkaar met strakke leggings of skinny broeken en jeans zijn nog helemaal hot! We zien deze winter ook romantische en futuristische tintjes. Denk hierbij bijvoorbeeld aan pofmouwen, strikken en verschillende soorten kant.
Hiernaast hebben we ook een wat rustiger modebeeld. De minimalistische modetrend heeft eenvoudige maar krachtige vormen en blijft in rustige kleuren als zwart, grijs en wit. Voor de mensen die van een echte uitdaging houden heb ik goed nieuws. De kleuren voor deze winter zijn sprekend. Speel met de kleuren! We laten het zwart en grijs een beetje liggen en gaan voor schitterende kleuren als aubergine, framboos, camel, azuur, petroleumgroen en koraalrood. Paars hebben we vorig seizoen al een beetje gezien en komt deze winter helemaal tot zijn recht. Schoenen, shawls, tassen, truien, mutsen, het kan deze winter allemaal in het paars.
Recent onderzoek van antirookorganisatie Stivoro toont aan dat slechts een kwart van de 600.000 Nederlanders die tussen mei en juni dit jaar zijn gestopt met roken het daadwerkelijk hebben volgehouden tot nu, pakweg 3 maanden later. Sinds de invoering van de rookvrije horeca hebben nog eens 270.000 dappere zielen een poging gedaan, en nog een half miljoen wil kort voor of na nieuwjaar de peuk definitief uitdrukken.
Roken is hot. Of eigenlijk steeds minder hot, maar daarom niet minder vaak in het nieuws. Integendeel, zowel de overheid als de media besteden veel aandacht aan het fenomeen dat door de jaren heen een flinke verandering heeft gekend. De sigaret is van een sociaal geaccepteerde allemansvriend gedegradeerd tot een bijna verbannen kwaal, is de indruk die ik krijg. “ Tegenwoordig kom ik bijna nergens meer binnen.’’ hoor ik meneer Peuk nog zo op tv zeggen met z’n treurige stem. Tja, meneer Peuk, we weten nu inmiddels een hoop meer over je en je bent nou eenmaal zo goed voor ons. Roken is ongezond, dat staat inmiddels rotsvast.
Onder het genot van een bak koffie en een lucky strike heb ik eens een kijkje genomen op de website van Stivoro. Het eerste dat ik zie is (in koeienletters): IN IEDERE ROKER ZIT EEN STOPPER. Als zij het kunnen, kun jij het ook! Na heel wat klikken en een vijtal minuten later heb ik het wel gezien, en druk m’n peuk uit. Geld besparen, gezonder leven, longkanker, nicotinekouwgom, StopSMS, Druk op de Stopknop, nu ook voor hyves! De informatie en oneliners vliegen snel door m’n gedachten. Ik besluit maar eens ergens anders te kijken want eigenlijk was ik opzoek naar argumenten om NIET te stoppen met roken. Ik had toen al zo’n vermoeden dat dit niet simpel zou gaan worden.
Na nog wat nieuwtjes lezen, rondsurfen en nadenken wordt het me allemaal teveel en besluit te stoppen. Na een uur vrijwel niets bruikbaars gevonden. Tot ik een interresant artikel tegen kom op Google, bron: Telegraaf. De titel luidt: Stoppen met roken is dodelijk. Aaah eindelijk denk ik, daar kan ik wat mee! Ik klik snel, wacht hoopvol maar lees tot mijn teleurstelling al snel het volgende: “ Stoppen met roken is soms dodelijk... Familieleden hebben een stel doodgeslagen omdat ze de man wilden laten stoppen met roken...” Oke…, dit doet het ‘m denk ik en druk snel op de rode x rechtsboven. Ik overweeg een fractie van een seconde om mijn gevoel van onmacht weg te roken en realiseer me dan dat ik maar beter gelijk kan stoppen.
Nu ben ik zelf een vrij rationeel persoon en weet ik donders goed dat niet roken beter is dan wel roken. Ook verwacht ik geen sterke pro-rokers argumenten te vinden op het internet of waar dan ook. Iedere roker heeft inmiddels zijn of haar eigen reden om niet te stoppen, waarbij verslaving veelal de doorslag geeft. Waar ik echter zo moe van wordt is de constante aanval op rokers. Niet roken in de horeca is tot daar aan toe. Kan ik nog wel begrijpen en doe ik niet moeilijk over. Maar altublieft mensen, laat me verder toch lekker met rust. Al paf ik 5 pakjes per dag (ja, ik ken iemand die het een week heeft gedaan), het is ieders goed recht om lekker tegen de het gezonde verstand in te gaan. Wat zou het fijn zijn om daar niet constant op te worden aangesproken. Ik beloof bij deze plechtig dat als dat is bereikt, ik definitief mijn laatste trekje zal nemen. *Kuch*
Dit bericht is geschreven door Frank Ruesink
Wel
Foto’s met zwarte longen, eindeloze teksten met lugubere rookinfo en boekjes ’Hoe te stoppen met roken’ lagen vroeger wekelijks nieuw naast mijn bed. Mijn familie was fel tegen mijn rookgewoonte en deed er alles aan mij te bekeren tot kamp antirook. Toen bleek dat ik , als ware puber, zelfs niet zwichtte voor omkoperij gaven ze me op: Inez zou blijven roken. En dat deed ik.
Nu, een paar jaar later ben ik als doorstokte roker nog steeds niet gevoelig voor de dagelijkse rookpropaganda. Toch vind ik het stoppen met de verslaving een zeer goed fenomeen! Ondanks het feit dat roken zorgt voor van die heerlijke pak-die-rust-momentjes blijft het namelijk een smerige, dure, ongezonde en compleet onnodige gewoonte. Hoewel roken met een verslaving lekker, stressverlagend en onwijs gezellig is, is roken zonder enige verslaving ronduit goor. Conclusies: 1 Je houdt van roken omdat je verslaafd bent. 2 roken is goor.
Voordelen van de verslaving: 0
Nadelen: 10000……… Een paar hiervan:
• Roken is duur! "> Reken het uit • Roken is ongezond: het veroorzaakt hoesten,verkoudheden, ontstekingen, verminderde conditie, het verhoogt je stressgehalte en het vergroot de kans op lelijke ziektes
• Roken maakt onsexy: behalve dat je een eng hoestje produceert en er een rookwalm om je heen hangt claimen sommige sites dat je van roken zelfs lelijk wordt: je krijgt namelijk gele tanden en een grauwe en snel verouderde huid
Ik durf het bijna niet te schrijven, maar eigenlijk is het extreem hypocriet dat ik dit stukje plaats gezien ik binnen 10 minuten weer een sigaretje opsteek. Ik heb mezelf dus allesbehalve overtuigd. Gelukkig heb ik een excuus: volgens een test van de echte kenners ben ik een tevreden roker. De voordelen van het roken blijken voor mij groter dan de voordelen van het stoppen. Hoewel ik dus een ongezonde, onsexy, moraalloze en arme roker ben heb ik altijd nog die heerlijke pak-die-rust-momentjes. En daar doe ik het nou voor!
Kan jij nog niet zo goed tegen het koude weer en mis je de warme zon en zand tussen je tenen? Dan is Churros de Spaanse snack die je weer even het zomerse gevoel geeft. Het mooiste is dat je voor Churros niet meer naar Spanje hoeft. Geen veel te duren vliegtickets of lange busreizen naar de Spaanse zon. Nee Churros brengt de zon weer in jouw keuken.
Met het volgende recept kun je de snack namelijk thuis gaan maken:
Benodigdheden:
- 400 ml water- 165 gr boter- ½ theelepel zout- 230 gr bloem- 5 eieren- 35 gr suiker- ¼ theelepel kaneel- Frituurolie
Wat moet je doen:
1. Doe het water in een pannetje samen met de boter en het zout. Breng dit aan de kook en zorg ervoor dat de boter smelt. Doe nu in één keer de bloem erbij en blijf roeren totdat het deeg los komt van het pannetje en een bal wordt. Laat het nu nog ongeveer een minuut koken tot het deeg gaar is. Ondertussen wel roeren!
2. Doe het vuur uit en doe nu één voor één de eieren erbij. Doe pas het volgende ei erbij als het vorige ei goed is gemengd met het deeg! Goed roeren dus.
3. Verhit de frituurpan tot 180 graden Celsius.
4. Schep het deeg in een spuitzak. Je kan nu kiezen op welke manier je gaat werken. De beste manier om mooie churros te krijgen is de volgende: leg een vel bakpapier klaar en spuit daarop lussen van het deeg. Schep dit in de frituurolie. Als je voor minder mooie churros gaat, kan je het deeg ook rechtstreeks in de frituurpan spuiten. Voor de smaak maakt het niet uit!
5. Draai de churros na 3 à 4 minuten om en bak ze in totaal ongeveer 7 minuten.
6. Met de suiker met de kaneel.
7. Haal de churros uit de pan en leg ze op een paar vellen keukenpapier, zodat het meeste vet er uit lekt. Strooi de suiker met kaneel over de churros en serveer ze.
De smaak van Churros komt dicht in de buurt van donuts en oliebollen. Ze zijn zoet maar je kan ze zo zoet maken als jezelf wilt. Churros is wel veel luchtiger en zachter dan een donut of een oliebol. Je eet ze met poedersuiker en/of een warme CHOCOLADESAUS.
Dus een lekkere Spaanse snack die je weer even het zonnige gevoel geeft. Het kost helemaal niet veel geld om ze te maken en je kan ze natuurlijk opeten terwijl je weer naar je zonnige vakantiefoto’s zit te kijken.
Death Magnetic, de nieuwe trots van Metallica. Vijf jaar na de enigszins geflopte plaat St. Anger vond Metallica het tijd voor wat nieuw geluid. Na enkele malen uitstel van de releasedatum was het op 12 september 2008 zover, de nieuwe Metallica lag wereldwijd in de winkel! Nouja, de wereld had er enkele dagen eerder al van kunnen genieten, nadat een Franse cd-winkel de cd iets te vroeg in de verkoop had gedaan. En een dag daarna was de cd namelijk al wereldwijd te vinden op internet. Maar dat mocht de pret niet drukken, de bandleden van Metallica reageerde hier overigens ook erg soepel op. Wij, als ware Metallica-luisteraars, besloten de nieuwe cd eens onder de loep te nemen.
De eerste recensie is geschreven door KristieRaaijmakers:
Metallica heeft flink wat tijd gehad om het album te produceren. Verder hebben ze voor deze plaat een nieuwe producent aangetrokken, namelijk Rick Rubin (onder andere bekend van Slipknot, System of a Down en AC/DC). De verwachtingen van de fans lagen dus hoog. Mijns inziens worden deze verwachtingen ook aardig volbracht, echter wel na een periode van veel luisteren en ietwat wennen aan het nieuwe geluid van vooral zanger James Hetfield. Het resultaat is een nieuwe plaat met veel vertrouwde elementen, lange intro’s en lekkere solo’s en lange nummers van wel 5 tot bijna 10 minuten.
De plaat begint heftig. De eerste drie nummers: That was just your life, The end of the line en Broken, beat and scared bestaan uit vertrouwd gitaar geluid. Ook de drums en de bas klinken meteen goed. Echter de stem van Hetfield is veranderd, en dan in de negatieve zin van het woord. Die deed me namelijk iets te veel denken aan het album St. Anger waar ik zelf (en vele Metallica fans met mij) geen grote fan van ben. Bij het horen van de eerste drie nummers was ik bang voor een nieuwe St. Anger, maar gelukkig viel dit mee. Nadat ik de plaat nog een aantal keren had aangezet begon ik steeds meer te wennen aan het nieuwe geluid, en op den duur begon ik er weliswaar van te genieten. Uiteindelijk ben ik totaal van mening veranderd, want deze plaat is toch een stuk beter dan St. Anger, ook deze eerste drie nummers.
Dan komt er een verrassend rustig intro, dat inleidt tot The day that never comes, een vrij rustig nummer. Ik vond het de eerste keer dat ik het hoorde al prachtig en dat is niet meer veranderd. Het geluid wordt in dit nummer rustig opgebouwd en leidt tot een mooie plaat met een goede tekst. Ook de minifilm die erbij is gemaakt vond ik erg mooi. Ik heb hier weinig woorden voor, gewoon prachtig, genieten.
Het nummer All nightmare long is weer heftig en vertrouwd, evenals de daaropvolgende Cyanide en The Judas Kiss. Ik vond ze de eerste keer dat ik ze hoorde al lekker klinken, en na enkele keren luisteren ben ik ze alleen maar mooier gaan vinden.
De naam The unforgiven III is veelbelovend. De voorgangers van dit nummer hadden een rustig intro, opbouwend tot een wat heftiger geluid, met een donkere tekst. Aan deze kenmerken voldoet de nieuwe Unforgiven ook, en daaraan heeft hij z’n naam dus ook te danken. Qua muzikale elementen lijkt het nummer niet heel erg veel op zijn voorgangers maar het is wel dezelfde opbouw en dezelfde stijl. Het luisteren naar dit nummer is ook weer echt om te genieten.
Dan volgt er een muzikaal nummer; Suicide & Redemption, daar ben ik zelf nooit zo’n fan van. Ik houd van teksten in combinatie met muziek, als een van beide elementen wegvalt vind ik het al een stuk minder aantrekkelijk. Daarom ben ik over dit nummer ook niet erg lovend. Metallica is een band met prachtige muziek, een goed geluid, maar ik vind dat er wel zang bij hoort, ondanks het redelijke aantal muzikale nummers dat ze gemaakt hebben. Tenslotte eindigt het album met My Apocalypse. Dit is weer een heftig nummer. Hier ben ik zelf niet zo heel erg weg van, het is mij iets te heftig.
Aan mijn verwachtingen heeft deze plaat zeker voldaan, al was het dan nadat ik het album een paar keer wat onwennig heb geluisterd. Ondertussen heb ik er ontzettend van genoten, de vele keren dat ik er naar heb geluisterd.
De tweede recensie is geschreven door Syme van der Lelij:
Als liefhebber van het oude werk van Metallica (Master of puppets, Ride the lightning – die tijd) ontving ik sceptisch de nieuwe cd Death Magnetic. De vorige cd’s waren namelijk niet om over naar huis te schrijven. Toch hoorde ik veel positieve geluiden, dus ik was heel benieuwd.
De intro van het eerste nummer That was just your life is veelbelovend. Een sfeervol instrumentaal stukje bouwt de spanning op. Alles klinkt goed, totdat de zanger zijn mond opentrekt. Wat is er met hem gebeurd? Hij lijkt de overtuiging te missen; er zit een stuk minder kracht in zijn stem. Dan valt het nummer in herhaling, en duurt het eigenlijk drie minuten te lang. Het nummer begon goed, maar uiteindelijk valt het toch nog tegen. Jammer.
Het tweede nummer The end of the line is een stuk krachtiger. Maar om nou te zeggen dat ik het echt mooi vind, nee. Het komt op mij een beetje ongeïnspireerd over. In ieder geval zit de overtuiging erin. Bij het vierde nummer The day that never comes ben ik weer echt onder de indruk. Het begint met een mooie gitaarsolo, en zanger James Hetfield valt vloeiend in. Het is een rustig nummer, maar naarmate het vordert wordt het tempo steeds hoger. In dit nummer ligt de nadruk meer op de gitaren dan op de zang, en dat pakt goed uit.
De nummers die daarop volgen zijn voldoende. Ik vind ze niet speciaal, maar ze zijn zeker niet slecht.
Waar ik me wel steeds meer aan begin te ergeren, zijn hoe de drums zijn ingemixt. Dat het basisritme goed hoorbaar moet zijn voor de bandleden is begrijpelijk, maar op dit album hoor je de begeleiding vaak boven de ‘smaakmakers’ James Hetfield (zanger) en Kirk Hammett (gitarist) uit. Dat kan toch niet de bedoeling zijn geweest.
Dan komt een nummer met de veelbelovende titel The unforgiven III . Ik ken The unforgiven als een prachtig, rustig nummer van black album uit 1990. Dit nummer is niet zo schitterend als de oude, maar toch is hij heel mooi. Rustig bouwt het op tot een spetterend hoogtepunt, met een aantal heerlijke gitaarsolo’s onderweg, om daarna met een rustig slot af sluiten. Zo hoor ik ze graag! Met the unforgiven III in m’n achterhoofd valt het nummer daarop toch wel een beetje tegen. Het is weer meer van hetzelfde, zoals de meeste nummers op dit album.
Dan volgt een instrumentaal nummer, Suicide & Redemption. Ik ben fan van de instrumentale nummers van Metallica, omdat ze met enkel instrumenten toch hele verhalen weten te vertellen. In dit nummer is daar een stuk minder sprake van. Op sommige stukken lijkt het wel alsof er zang bij had moeten zitten, maar vergeten is in te mixen. Halverwege het nummer bevinden zich wel een paar schitterende gitaarsolo’s die echt de moeite waard zijn. Het album sluit af met My apocalypse. Dit is weer een weinig inspirerend nummer.
Conclusie: Hoewel er een paar mooie nummers (met name de rustigere, daar zit echt gevoel in) op dit album staan, ben ik toch niet overtuigd. Het bevat te veel meuk en klinkt alsof de band weinig zin had om echt te werken voor muzikale kunststukken. Na dit album een aantal keer geluisterd te hebben zette ik het album Ride the Lightning (1984) op. De muzikale creativiteit en genialiteit stroomde mijn oren in. Death Magnetic kan hier echt niet aan tippen. Metallica was een topband, maar is het niet meer.
Afgelopen week hebben we de dagen weer afgeteld naar een dag als vandaag. Lewis Hamilton was het hele weekend als sterk in China op het circuit van Sjanghai . Dit was de dag waarop hij weer een geboren formule 1 rijder bleek te zijn, een geboren winnaar. Hij won de race op Sjaghai met 16 seconde voorsprong op zijn grote concurrent Fellipe Massa die als tweede eindigde.
De race begon al goed, weinig problemen bij de start alleen Jarno Trulli spinde in de eerste bocht en viel daardoor uit. Hamilton had een geweldige start. Achteraf zegt hij dan ook dan hij misschien wel de beste start ooit heeft gehad.
De rest van de race bleef het vrij rustig geen geweldig mooie inhaalacties want iedereen ging in deze race liever voor punten dan dat ze een risico durfde te nemen. Maar dan toch na 13 ronden moest Adriaan sutil met zijn Force India bolide het veld ruimen. Eventjes leek het een stuur foutje te zijn maar helaas de motor begaf het.
Vervolgens kwamen de eerste teams naar buiten en kwamen de eerste bolides de pitstraat in. Er gebeurde geen gekke dingen en uiteindelijk waren de nummers 1,2 en 3 nog steeds onveranderd.
Maar toen kreeg Heikki Kovalainen voor het team van MC Claren een lekke band. Langzaam rijdend over de baan de pitstraat in waardoor hij onwijs veel plekken verloor. De race ging door maar kovalainen leek niet helemaal gerust te zijn met de auto.
Eenmaal de tweede pitstop te hebben gehad ging het mis. Kovalainen reed zijn bolide de box in het was einde race en geen punten. Ook bij het team van Renault ging het even minder ze kregen zogenaamd de tankslang niet los waardoor Alonso tijd verloor. Ik heb hier alleen me bedenkingen bij omdat Alonso er alles aan zou doen om Massa de titel te laten winnen had hij van te voren gezegd. Hiermee gaf hij Massa zeker wat ruimte.
Massa kreeg niet één cadeautje maar zelfs twee, zijn teamgenoot Kimi Raikonen liet zich heel makkelijk passeren. Raikonen zegt: ‘Ik maak deel uit van een team en ik weet wat er van me verwacht wordt. Ik speel geen rol meer in het gevecht om de titel en moet dus het maximale doen zodat Ferrari zijn doelstellingen kan bereiken. Zo simpel is het.’’ Zo zie je maar Ferrari heeft geleerd van het verleden want het geintje in 2002 met Rubens Barrichello en Michael Schumacher hebben ze nu net iets anders aangepakt.
Maar toch alsnog vormde Massa geen bedreiging voor Hamilton die met 16 seconden voorsprong over de finish reed. De kampioen van dit seizoen is dus nog steeds niet bekend en moeten wij twee weken wachten op de race in Brazilië op het circuit Autodromo Carlos pace. Daar zal worden gestreden om de titel tussen Fellipe Massa en Lewis Hamilton.
Lewis Hamilton heeft een voorsprong van 7 punten op Fellipe Massa maar kan deze jonge jongen zijn hoofd koel houden?? Ik hoop het.
Zoals Alart Kalf al zei:’’ die jongen praat, loopt en rijd als een wereld kampioen en heeft de beste papieren.’’
“MAKE THE MOST OF NOW’’ en tot over twee weken bij de grote prijs van Brazilië!
Zoals ik in mijn vorige blog al heb verteld heeft mijn vriend een Wii gekocht afgelopen dinsdag. Sindsdien zijn we al heel wat aan het wii-en geweest. We hebben nog maar twee verschillende spellen, namelijk het sportpack wat er bij aankoop bij zit, en Link's crossbow training. In het sportpack zijn de volgende sporten te vinden: Tennis, Honkbal, Bowlen, Golf en Boksen. De spellen kun je alleen (dus tegen de computer) en tegen elkaar spelen.
Je begint met het aanmaken van een wii-personage. Hiermee speel je alle spellen. Je personage krijgt ook scores en die worden onthouden. Je gaat telkens verder op een hoger niveau.
Tennisen is erg leuk. Je kunt met de controller slaan, maar het is ook nog belangrijk op welke manier je slaat. Doordat je zelf een niveau opbouwt worden je tegenstanders (de computer) ook steeds moeilijker te verslaan. Ook kan het tegen elkaar, maar dat valt ook niet altijd mee.
Het Honkballen is vooral lastig! Het is nogal moeilijk om een bal te raken, en als je hem eenmaal geraakt is vangen de poppetjes in het veld hem zodat je alsnog uit bent. Ook zijn er verschillende manieren om de bal aan te gooien, in verschillende snelheden, dus het is heel moeilijk in te schatten wanneer je precies moet slaan. Toch is het wel leuk, en vooral wanneer je een homerun slaat tellen de punten lekker aan.
Bowlen is ook leuk. Het is niet zo heel moeilijk, want als je eenmaal doorhebt hoe je een harde bal kunt gooien, kun je een heleboel strikes gooien in een ronde. Dit is vooral leuk om tegen elkaar te spelen, maar ook wanneer je tegen de computer speelt wordt je score onthouden en kun je het later met elkaar vergelijken.
En dan is er nog Golf, een leuke sport om te doen op de wii. Het is best lastig om de ballen op een goede snelheid te slaan, zodat je de 'hole' in de 'par' kunt bereiken. Tja.. een keer is het me gelukt om een totale score van -1 te maken, maar dat kon ik mezelf later ook niet meer nadoen. Naja dat moeten we nog maar wat meer oefenen dan!
Tenslotte nog het boksen. Daar zijn we nog niet helemaal uit hoe het moet, het moet met twee controllers, en het is een onduidelijk beeld. Na een rondje aggressief in het rond te hebben geslaan zijn we gestopt met boksen en hebben we het ook niet meer gespeeld.
Link's crossbow training heb ik nog niet gespeeld, maar dat ben ik nog wel van plan. Hopelijk komen er binnenkort weer nieuwe spellen bij, maar voorlopig kunnen we ons nog wel vermaken met het sportpack.
Ik vind de Wii nu al een aanrader, want ik heb me er de hele vakantie al goed mee vermaakt!
Vandaag plofte het album Rhythm and Booze van Authority Zero op de mat. Dit is het live unplugged album van deze band, de enige die nog ontbrak in mijn 'verzameling.'
Authority Zero is een klein Amerikaans bandje dat punk combineert met reggae, ska en surfrock. Dit levert tegelijk relaxte en opzwepende muziek op. Recensenten sommen bij deze band hele genres op waar het bij kan horen. Het hoort niet bij één genre, maar combineert een hele hoop, dat maakt deze band speciaal.
Het bandje bestaat al sinds 1994, maar het eerste album A Passage in time kwam pas uit in 2002. Daarvoor traden ze af en toe op en hadden ze een nummertje opgenomen, maar na het eerste album kwamen ze pas echt op gang. Daarna hebben ze nog twee albums uitgebracht, een live dvd en dus het akoestisch live-album Rhythm and Booze.
Die laatste ben ik nu aan het luisteren. Het is een stuk kalmer en relaxter dan de studio albums, wat ook komt doordat de versterkers nu niet staan te gieren. Het mooie van dit album is dat het 'echt' is. Je hoort de foutjes, de momenten dat het stroef loopt, dat de zanger soms niet helemaal lekker zingt. Bij een hoop bands wordt dat weggemixt en hoor je er op het album niks meer van. Dit is nog puur, zoals het hoort!
Hoewel de band nog steeds groeit, kent vrijwel niemand het. Als je een album wilt kopen, hoef je het geeneens te proberen in normale winkels, het is namelijk nergens te vinden. Ook online moet je goed zoeken. Op bol.com moet de cd eerst worden geïmporteerd en duurt het 2-3 weken voordat je het in huis hebt. In Amerika is hun populariteit ook beperkt tot hun eigen staat Arizona. Vrijwel al hun concerten zijn ook in Arizona, de kans dat ze een keer gaan touren in Europa lijkt klein. Maar als het zover is, ben ik erbij!
Op youtube is wel wat van deze band te vinden. Hier is een link naar hun bekendste nummer one more minute:Link
Zo’n echte verveel dag je kent het vast wel. Als je de avond ervoor naar bed gaat weet je al dat de volgende dag niets bijzonders wordt dus dat je lekker uit kunt slapen. Dan word je wakker en word je al moe als je denkt aan een dag vol verveling en dan blijkt het ook nog eens ongelofelijk depressief weer te zijn. Zo’n dag had ik dus. Echter ik keek om mij heen, vanuit mijn bed, en kwam tot de conclusie dat ik van de rotzooi in mijn kamer netzo depressief werd. Dus ik besloot mijn kamer op te gaan ruimen.
Ik begon in mijn kast. Alles eruit. Ik begon het bijna leuk te vinden want vond van alles waarvan ik eigenlijk niet meer wist dat ik het had. Ik denk dat ieder meisje het wel kent. Je komt het tegen en past het allemaal even aan. Conclusie 2,5 uur later ligt de helft van je kleding als een grote berg rotzooi op de grond en de andere helft als een rotzooi in je kast. De rotzooi is dus alleen maar erger worden.
Vol goede moed ging ik verder. Ik zocht alles uit en gooide veel weg. De rest legde ik netjes op mijn bed. Eenmaal mijn kast gesopt te hebben legde ik mijn uitgezochte kleding netjes in mijn kast. Ik was blij dat mijn kast eindelijk weer overzichtelijk was.
Ik keek nog eens rond in mijn kamer en besloot verder te gaan met het volgende kastje. Daarin lagen veel dingen van mijn basisschool en middelbareschool. Ik pakte iedere keer een stapeltje en zocht dat uit op mijn bed. Ik gooide wat dingen weg en de rest sorteerde ik. Een uur later dacht ik dat ik gek werd. Voor mijn opruimpoging kon ik nog gewoon mijn bed in en lopen in mijn kamer en nu, na 3,5 uur “opruimen”, kon ik alleen nog door over mijn rotzooi heen te springen bij mijn bed komen en op mijn bed kon ik precies tussen alle boekjes, aantekeningen en prulletjes zitten.
Ik had het helemaal gehad, maar kon niet anders dan verder gaan.
Ik haalde alle kastjes, mappen en dozen leeg en bekeek alles stuk voor stuk. Ik kwam de gekste dingen tegen. Foto’s, gedichtjes, tekeningen, dagboekjes je kunt het zo gek niet verzinnen of ik kwam het tegen. Babyfoto’s, foto’s met mijn overleden opa en tante, dingen die ik met mijn nichtje gemaakt heb die ik nu ontzettend mis, boekjes waarin we schreven hoeveel procent we verliefd waren op wie. Toen ik die dingen zag leek alles even stil te staan. Het is best raar, ik herinner het als de dag van gister maar het lijkt ook een eeuwigheid geleden. Alles is in de tussentijd zo veranderd. Het was leuk om dit allemaal tegen te komen maar ik was inmiddels uren verder en het schoot niet echt op. Het opruimen van mijn kamer heeft veel meer tijd gekost dan gepland maar het was zeker de moeite waard.
Eigenlijk was het een heerlijke vakantie dag. Ik heb fijne herinneringen opgehaald en bij dingen rustig stilgestaan waar ik normaal de tijd niet voor neem om aan te denken of te lezen.
Dus als jij zo’n dag hebt of je kamer wel een opruimbeurt kan gebruiken, trek er een dagje voor uit! Zo erg als ik opzag tegen opruimen, zo heb ik genoten van het opruimen. Het was een reisje door mijn verleden.
Deze herfstvakantie werd het weer eens tijd voor een vrouwendag. Samen met me moeder zou ik gezellig in Antwerpen gaan winkelen. Achteraf gezien kreeg ik de dag voor vertrek al een teken dat het een vreemde dag ging worden. Ik werk namelijk bij de Albert Heijn op ons dorp. Op een dorp is het ook altijd ons kent ons daarom hebben wij ook geen slotjes op de karretjes. Als iemand een karretje meeneemt is het binnen de kortste keren bekend wie het karretje heeft. Toch zijn er altijd ( Belgische) mensen die alsnog geld in een karretje stoppen en het erna weer uit willen peuteren omdat ze niet goed hebben gekeken. Ik lachte het weg en de dag erna stonden wij op het station in Dordrecht om te vertrekken naar het altijd plasante Antwerpen.
Op het station hadden we al 40 minuten vertraging doordat er in Rotterdam een stroomstoring was. Dit was ook nog maar het begin van alles want na een plekje te hebben gevonden in de internationale trein zagen we dat de trein nog verder vol liep. Mensen moesten staan en op elkaars schoot zitten terwijl er een kwartier later weer een trein zou komen.
Uiteindelijk waren we dan in Antwerpen en het shop dagje kon beginnen. Lekker winkel in en winkel uit en dan zit je in Antwerpen goed hoor. De Meir is een lange brede winkelstraat met grote winkels en modehuizen. De zijtakken van de Meir brengen je naar allemaal leuke kleine zijstraatjes en pleintjes waar je de bijzondere winkels en boetiekjes kunt vinden. Ook de eettentjes zijn daar te vinden want van shoppen krijg je trek.
Eenmaal een leuk tentje te hebben gevonden en daar gegeten te hebben wilde ik even afrekenen. Maar zeg nooit meer ‘’even afrekenen’’ als je in Antwerpen bent want zij houden er in mijn ogen rare gewoontes op na. De serveerster vroeg namelijk of ik nog meer wilde eten terwijl ik net de grootste omelet had weg gewerkt die ik ooit had gezien en omdat ik me ineens een vreetwolf voelde vroeg ik of ik kon betalen. Ik wilde pinnen maar onder een bepaald bedrag kon dat niet. Volgens de serveerster was er niks aan de hand ik kon namelijk wel ‘’gewoon’’ pinnen maar dan werd het minimum pinbedrag van mijn rekening geschreven en het verschil met wat ik moest betalen kreeg ik dan ik contanten terug. Dat zijn nou dingen die ik in Nederland nooit heb meegemaakt. Een klein detail is wel dat er aan de overkant van het restaurantje een Fortis bank staat.
Weer helemaal klaar om verder te gaan met shoppen stappen wij de straat weer op. Wij verwachtten alleen niet dat de jongeren in België er graag bij lopen als kasper het spookje of als travestiet, met de tekst:’’ Ik ben een popje’’ op hun hoofd en er een hobby op na houden om midden op straat op elkaar te gooien met eieren. En dat is nog niet het enigste want met de eierschalen nog op hun hoofd proberen ze shoppende mensen appels en zelfgebakken cake te verkopen. Ik heb overigens niemand gezien die iets van ze kocht. Niet gek want iedereen geeft liever zijn geld uit aan kleding dan aan ‘’mogelijke dood’’ door een ‘’vergiftigde appel’’. Maar om deze vreemde jongen te ontwijken doken mijn moeder en ik de Hema in waar ik het volgende ontdekte. Als het druk is bij een kassa in België wordt er geroepen:’’ Lydia aanvraag tot kassa!’’ waarom moeilijk doen als je net als in Nederland ‘’Lydia kassa bij alstublieft’’ kan roepen. Het werd me dus ineens duidelijk dat Belgische mensen vaak moeilijk doen terwijl het makkelijk kan. In deze winkel was het ook echt te druk waardoor we naar buiten vluchtten en opzoek gingen naar een aantal winkels waar ik het bestaan van wist maar ze nog nooit gezien had.
Toen ik de winkels had gevonden sprong ik een gat in de lucht waardoor ik op de stoep tegen iemand aanliep en die iemand was niemand minder dat shopgoeroe en stylist Dyanne beekman. Zij was aan het werk zoals het zelf noemde maar iedere vrouw die van kleding houdt zou wel in haar schoenen willen staan. Maar dat was niet het enigste toen mijn moeder en ik even later een terrasje gingen pakken zaten we naast niemand minder dan Jan Rietman. Dat is natuurlijk ook maar een gewoon mens maar het is toch best grappig als die in dezelfde stad en op het zelfde terrasje zit als jij.
Inmiddels was het eind van de middag en besloten we het dagje maar af te ronden en terug te gaan naar het Centraal station. Op het station aangekomen zien we op het bord dat de internationale trein naar Amsterdam-centraal is ‘’afgeschaft’’ in verband met een ongeval en voor de rest van de dag zou de trein niet bij Den Haag en Schiphol stoppen. Terwijl ik dit las dwaalde mijn gedachten weer af naar de vraag waarom Belgen zo moeilijk doen. ‘’Afgeschaft’’ betekend namelijk hetzelfde als ’’rijd niet’’. Dat is toch voor iedereen makkelijk te begrijpen ?
Volgens het bord moesten we een uur wachtten op de volgende trein maar er was een alternatief. De stoptrein Essen-Roosendaal en vervolgens de intercity naar Amsterdam- centraal die tussen Roosendaal en Dordrecht niet meer hoefde te stoppen. Uiteindelijk zijn we dan toch met al onze aankopen thuis aangekomen en zijn we een ervaring rijker als het gaat over de Belgische cultuur. Ik ben alleen wel gaan twijfelen over mijn mening dat België bij Nederland moet worden gevoegd. Belgen zijn nou eenmaal een apart volk.
Een mooie dag in de herfstvakantie, de zon schijnt en bovenal het regent niet! Tijd om er eens op uit te trekken, maar waarheen? Na wikken en wegen besluiten mijn vriend en ik om een dagje naar het zuiden te trekken en eens lekker te gaan shoppen in Maastricht. We nemen de trein in Eindhoven en staan een uur later op het station in Maastricht, heel handig dat ik een OV heb, want dat scheelt alvast een heleboel geld. Geld dat we dus weer extra kunnen besteden in de winkels!! In Maastricht lopen we vanaf het station de brug over naar de stad. De eerste straat die we tegenkomen bevat vele winkels, maar vooral dure merken. Als we nog langer willen blijven shoppen, kunnen we deze winkels beter voorbij lopen. Daarna volgen de oude vertrouwde winkels. Ik zie schoenenwinkels, de V&D, het Kruidvat, maar ook veel kledingwinkels die me bekend voorkomen. Hier moeten we zijn! Winkel in winkel uit, pashokje in, pashokje uit, we proberen van alles maar komen niet echt veel tegen. Misschien komt dat ook doordat we niet echt op zoek zijn naar nieuwe kleding, de kast hangt namelijk nog vol! We gaan wel op zoek naar electronica winkels, want we willen een Wii aanschaffen. We kijken overal rond maar kopen nog niets, het is namelijk niet echt handig om er de hele dag mee rond te sjouwen. Rond het middaguur belanden we bij de La Place, voor een heerlijk broodje. Dat is altijd een aanrader. We genieten van het lekkere eten en gunnen onze voeten wat tijd om zich voor te bereiden op de volgende ronde. We sjokken verder en kijken nog rond. Na vele winkels en nog een terrasje ploffen we rond half vier neer op een bankje aan de Maas, omdat onze voeten het begeven. Daar genieten we heerlijk van het zonnetje en geven we onze voeten wat tijd om bij te komen. Vanaf de Maas lopen we weer richting het station en daarna vertrekken we, terug naar Eindhoven. In Eindhoven eten we nog een lekkere dikke hamburger op het terras en daarna gaan we via de Mediamarkt, waar we de verleiding van de Wii uiteindelijk toch niet kunnen weerstaan, weer naar huis. De rest van de avond vermaken we ons met bowlen, tennissen en boksen. Het valt nog niet mee, maar er komt al vooruitgang in.
Maastricht is een leuke stad om te winkelen. Het zit er vol terrasjes en restaurantjes. Ook de bekende, 'hoognodige winkels', zijn er aanwezig. Zelf hebben we op een paar winkels toch nog misgepakt, maar het kan ook zijn dat we die over het hoofd hebben gezien. Het is een leuk centrum en je komt je dag er zonder enige moeite goed door. Dus als je je deze herfstvakantie nog verveelt, trek erop uit!
Zoals elke zaterdag avond stond ik weer op de Broerstraat kijken naar de lange passage van gesloten winkels die met hun reclames tot in de verte,, mij aan het uitlachen zijn over hoe ver ik wel niet moet lopen. Het is wel komisch als ik me besef dat ik zojuist van ''De Hemel'' ben af gekomen en ik nu een pijnlijke route moet nemen naar beneden. De Hemel is eigenlijk precies zoals ik me werkelijk de hemel voorstel, maar dan op aarde. Het is een cafétje, waar niet alleen gezelligheid gemaakt wordt maar ook het bier eigenhands gebrouwen! Als ik ooit dood ga hoop ik dat ik dan precies voor de poorten van deze oude abdij uitkom, en dat er een vers biertje en een mooi bourgondisch plankje op mij aan het wachten zijn.
Met een gesmoorde zatte grijns loop ik naar beneden, t gaat namelijk makkelijker dan omhoog! Ik en mijn twee vaste compagnonnen van de hemel zijn onderweg voor de laatste fase van onze Zaterdag avond, namelijk Het Spel met Ballen. We spelen het al tijden bij de meest multiculturele plek die Nederland rijk is. Niet moeilijk om te vinden, je gaat gewoon bij ''De Mac'' de eerste straat links, je weet wel... bij die niet-zo-populaire-club-met-uitsmijters. Maar als je die duistere types ziet met die gekke kapsels ben je te ver.
Eenmaal binnen krijgen we de eerste helft, De Ballen. ''Heren, jullie zijn nummer 8 we hebben daar een tafel vrij, en ik wil jullie er even aan herrineren! Ook de comsumpties moeten worden betaald''. (Vorige week dus toch gesnapt!). Bij de tafel aangekomen wordt de sfeer gespannen, de keuze wordt gemaakt en leggen we de ballen klaar. Vanaf het moment dat de tegenpartij afstoot is het alsof de bel in een boksring is afgegaan, het is tackvol bestuderen, uiterst geconcentreerd mikken en de volume van je stoot goed co-ordineren. Bekende uistspraken zoals: ''Leg neer die Bal!'' en '' Heb je altijd moeite met de gaten vinden?'' komen vaak over de lippen gerold. Ook komt het principe van je hoofd erbij houden van groots belang in het spel met Ballen. Het is inhaleren,exhaleren en nippen tot atten in een hoog tempo. De winnaar wordt niet bepaald door hoe de allesbeslissende zwarte bal rold, maar hoe je etiquetten van het spel speelt. Laat je kansen lopen of neem je ze aan, betaal jij dit rondje of wordt het ontsnappen voor een sanitaire stop, laat jij het toe om fouten door de vingers te zien.
Het is pure oorlog in een gezellig jasje, Harmonie met scheldwoorden en alcohol. Het is lachen en huilen (allebij om grappige dingen) en je zware competitie respecteren, omdat je ze volgende week weer in de hemel ziet.
Het Spel met Ballen speel je op tafels met ''stokken''. en wordt pas vereerd als de broeders spelen onder het genot van de drankjes die je scheel laten kijken. In Oorlog leer je je vrienden kennen, en de Hemel bestaat, hij staat in Nijmegen.
Maar beste mensen, het belangrijste aan het spel met ballen is: je speelt het met Hele én Halve!
Vandaag is het 12 oktober 2008 en is de formule 1 race op Fuji, Shizuoka in Japan gereden. Een enerverende race met een uitkomst waar ik me gedeeltelijk bij neer kan leggen.
Het drama begon al in bocht 1. Hamilton die op pole stond kon er niet tegen dat raikonen een geweldige start had. Dit met gevolg dat raikonen in bocht 1 zo’n beetje van de baan werd gedrukt en plaats 1 verloor. Hamilton zelf schoot hier ook weinig mee op, hij kwam ook terecht op plaats 6 of 7 . Niet zo slim in mijn ogen, vervolgens kreeg hij van de FIA een drive-through-penalty voor deze actie. Hamilton geeft dan ook toe een fout te hebben gemaakt in bocht 1. "Je kan altijd terugkijken en wensen dat je het anders had moeten doen. Ik maakte een fout en moet daarvoor boeten", zei Hamilton voor de Britse tv-zender ITV. "Dit soort dingen gebeuren nu eenmaal."
Coulthard kon door een touche met Timo Glock zijn race niet verder vervolgen. Ook Glock moest door teveel schade afhaken. Suntil beëindigde op dat moment ook zijn race door een klapband waardoor er veel stukken van de auto op de baan lagen.
Kort na deze incidenten was daar alweer de volgende. Tijdens een inhaal manoeuvre van Hamilton op Massa toucheerde de twee elkaar. Hamilton moest vervolgens wachten op al het verkeer wat langs moest voor hij kon draaien en richting de pitstraat kon rijden in verband met problemen. Massa kon zonder schade doorrijden maar ook hij kreeg voor deze actie een drive-through-penalty van de FIA. Ik moet toegeven dat ik geen fan van massa ben alleen wel van de ferrari tactiek en van de auto. Hamilton daarentegen is iemand die van mij kampioen mag worden. Maar dan nog deze twee coureurs hebben allebei fouten gemaakt maar de ene met schade en de ander zonder schade. Ik vind dat Massa een hogere straf had moeten krijgen maar ik ga door zulke dingen steeds meer zien dat de FIA het handje boven het hoofd van Ferrari houdt. De Britse klassementsleider Hamilton eindigde uiteindelijk als twaalfde en Massa als zevende . "We kregen allebei dezelfde straf, maar ik raakte niemand en hij (Massa, red.) wel". Hierdoor loopt massa wel 2 punten in op Hamilton voor het kampioenschap wat in mijn ogen toch echt niet zou mogen.
Toch ging de race zonder teveel gekke acties verder. Kovalainen zag zijn kansen op de zege letterlijk in rook opgaan door motorpech. Terwijl op dat moment Alonso de kop overnam van Kubica dankzij een goede pitstop. De Spanjaard bouwde zijn voorsprong uit. Ondanks dat zijn concurrenten een langere tweede stint reden, konden ze Alonso niet meer bedreigen. Het spreekwoord zegt niet voor niets waar twee vechten om een been gaat de derde ermee heen.
Kubica voelde in de slotfase Raikkonen in zijn nek hijgen. De Fin knokte voor zijn laatste kans op de wereldtitel. Raikkonen moest dan wel eerste of tweede worden. De Fin probeerde een paar maal Kubica in te halen, maar slaagde daar niet in. Ondanks de derde plaats is Raikkonen definitief zijn titel kwijt. Kubica hield met de tweede plek zijn kansen met nog twee races te gaan nog levend.Nelson Piquet bewees zichzelf een goede dienst door vierde te worden. De Braziliaan liet vooraf weten een goed resultaat nodig te hebben om zijn kansen te vergroten op het behoud van zijn stoeltje bij Renault. Piquet leek zich nog te kunnen gaan mengen in de strijd om de podiumplaatsen, maar raakte in de bocht vijf van de baan en moest zich tevredenstellen met plek vier. Jarno Trulli eindigde als vijfde voor beide Toro Rosso's. Sebastien Bourdais wist voor teamgenoot Sebastian Vettel te finishen. Massa verkleinde zijn achterstand op klassementsleider Hamilton dankzij een zevende plaats. Deze plaats heeft hij alleen wel te danken aan een foutje van Bourdais. Hij kreeg een tijdstraf van 25 seconden. De Fransman tikte na het uitkomen van de pitstraat in bocht één Felipe Massa (Ferrari) aan.
Wat mij betreft op naar de laatste twee races van dit seizoen. Volgende week gaan we naar China en de week er na, naar Brazilie met nog 3 mogelijke winnaars. Louis Hamilton, Felipe Massa en Robert Kubica gaan strijden voor de titel.
Ik ben Maarten Leegwater, 18 jaar oud en sinds kort woonachtig in Tilburg waar ik journalistiek studeer. Voordat ik in Tilburg op kamers ging woonde ik in Waarland, een klein dorpje in Noord-Holland in de buurt van Alkmaar.
Buiten school vind ik het leuk om te rugbyen, uit te gaan/concerten te bezoeken/ naar Plato te gaan of gewoon een beetje te gamen en muziek te luisteren.
(passieve) Muziek is zeker wel een grote hobby van me en ik zal komende weken ook zeker enkele concertverslagen, cd-recensies of luistertips posten op deze weblog.
Ook ik zal me even voorstellen. Ik ben Suzanne Huig. Ik ben waarschijnlijk de jongste uit de tutorgroep, ik ben namelijk net 17. Ik woon sinds twee jaar in Berkel en Rodenrijs, gezellig naast Rotterdam. :) Ik woon hier samen met mijn tweelingzus, broertje en mijn ouders. Zoals je al kunt bedenken is dat elke dag dus een lange reis naar Tilburg naar FHJ. Ik wil heel graag journalistiek studeren en heb die reis er dus ook zeker voor over. Nu moet ik zeggen dat ik niet had gedacht dat reizen met de trein zou leuk kon zijn, hier kom ik zeker nog een keer op terug!
Naast reizen en naar school gaan houd ik er van om er lekker op uit te gaan. Heerlijk uitwaaien op het strand, winkelen, paardrijden, tennissen, gezellig ergens iets drinken, een filmpje kijken, muziek luisteren en vooral gezellig onder de mensen zijn. Ik heb een tijd op dansen en pianoles gezeten. Mede door school heb ik daar nu minder tijd voor, maar zodra ik tijd heb zijn ook dat dingen die ik leuk vind om te doen. Ook vind ik het fijn om kinderen in mijn omgeving te hebben. Dat geeft me een heerlijk rustgevend gevoel. Ik heb dan ook een tijdje bij tussenschoolse opvang gewerkt. dit werk doe ik voornamelijk in vakanties. Normaal gesproken werk ik in de horeca. Heerlijk tussen de mensen:)!
Dit is meer dan genoeg over mij. We gaan morgen de onderwerpen bespreken dus ik ben benieuwd waar ik nog over kan gaan schrijven. We gaan het zien!:)
Mijn naam is Syme, 18 jaar oud en woonachtig in Tilburg. Mijn ouders wonen nog in Abbenbroek, een gehucht in de buurt van Spijkenisse - Hellevoetsluis, maar ik woon dus in mijn eentje op kamers. Nou ja alleen, ik heb ook nog huisgenoten ;). Het is best wennen op kamers, maar het is wel al echt mijn thuis. Ik ga wel nog steeds in het weekend naar Abbenbroek, m'n vrienden mis ik toch wel.
Mijn passies zijn wielrennen en muziek. Ik ben geen topper in wielrennen, maar ik vind het heerlijk om een groot stuk te fietsen, helemaal met meerdere mensen. In mijn eentje met een mp3-speler vind ik ook heerlijk. Sinds kort zit ik ook bij een studentenwielervereniging in Tilburg. Het is jammer dat het wielerseizoen is afgelopen, en er dus ook amper meer wordt gefietst.
Verder volg ik voetbal, ik heb een seizoenskaart bij Sparta maar daar wil ik op dit moment niet al te veel over kwijt :(
Mijn andere passie is dus muziek. Zelf speel ik nu al een jaartje (elektrische) gitaar, en ik luister vrijwel altijd naar muziek. Dire Straits, Metallica, The Doors, Jimi Hendrix, Stevie Ray Vaughan, Muse.. als er maar gitaren in voorkomen!
De opleiding journalistiek bevalt me nu wel. Het is best zwaar, maar ik heb tenminste het idee dat ik echt een vak aan het leren bent, ipv op de middelbare school waar je dingen leert die je toch nooit zal gaan gebruiken.
Frank Ruesink hier. Welkom op dit weblog dat ik de komende tijd zal voorzien van mijn input.
Laat ik mezelf eerst voorstellen . Ik ben een jongeman van 19 jaar, kom uit Enschede maar woon inmiddels al een jaar in het mooie Breda, waar ik ben neergestreken na een jaar als visual artist voor gamedesign te hebben gestudeerd. Inmiddels volg ik met veel plezier mijn opleiding Journalistiek te Tilburg, waar je me buiten schooltijd om voorlopig nog niet veel zult zien.
In het dagelijks leven besteed ik mijn vrije tijd graag aan lezen, tekenen/schilderen, spellen, sport, muziek, film, vrienden en uitgaan. Als ik tijd over heb pak ik zo nu en dan op vrijdag een trein richting het onvoorstelbaar hippe Haaksbergen in twente waar naast mijn ouders veel van mijn vrienden wonen. Als de FcT thuis speelt ben ik er bij, en als er ergens een goede band optreed eveneens.
Het is de bedoeling dat de weblog op allerlei gebieden wat te bieden heeft, maar verwacht van mij geen artikelen over koken, de kracht van god of onze prachtige natuur. Waar ik u (miljoenenpubliek) wel mee zal verblijden laat ik vooralsnog aan het lot over. Om het spannend te houden, zeg maar.
Hierbij dus onze spiksplinternieuwe blog, waar ik ook een ereplaatsje krijg bij het voorstelrondje. Mijn naam is dus Charlotte en woon sinds kort op kamers met drie geweldige huisgenoten. Stiekem voel ik me heel zelfstandig hier, als achttienjarige op mezelf; zelf koken, zelf wassen. Tilburg begint inderdaad steeds meer 'mijn woonplaats' te worden. Het lijkt in geen seconde op Venray, waar ik bijna al mijn hele leven woon. Daar ga ik nog graag heen om met vrienden af te spreken, met mijn moeder heerlijk boodschappen te doen of gewoon lekker tot rust te komen. En als het stadsgevoel in mij weer eens begint te kriebelen, ga ik graag winkelen in Eindhoven of Utrecht, of ga ik naar Rotterdam, waar mijn vader woont. Nou, nu weten jullie wel weer genoeg van mij, maar ook ik ga jullie de komende weken verpletteren met informatie over lifestyle zoals televisie, muziek, koken. Nu ga ik met dat laatste beginnen, want mijn huisgenote begint volgens mij al een knorrende maag te krijgen... You will be hearing from me soon!
Bij deze wil ik me even voorstellen. Ik ben Cynthia Prins en zit zoals jullie misschien al door hebben in het eerste jaar journalistiek op het FHJ. Op dit moment woon ik in 's-Gravendeel, een dorpje naast het altijd gezellige Dordrecht. Het is dus een hele reis om in Tilburg te komen, maar vanaf de eerste dag al reuze gezellig. In die 1,5 uur heen en 1,5 uur terug maak je namelijk altijd wel iets mee en dan heb ik het niet alleen over treinen met vertraging. Toch valt het reizen me best zwaar. Ondanks dat we nooit zo vroeg op school hoeven te zijn moet je wel vroeg van huis weg en op school is het echt druk, maar wel op een goede manier. Het is namelijk een hele leuke studie. Maar genoeg over het reizen en de studie, ik heb namelijk ook nog hobby's. In me vrije tijd zit ik op Jazzballet en ga ik af en toe is paardrijden. In het weekend ga ik na me werk graag uit met vrienden. Ook films, muziek en niet vergeten winkelen zijn grote passies van mij. Nu ben ik nog 1 hobby vergeten en dat zijn auto's en dan wel italiaanse auto's. Ik ben af en toe op het circuit te vinden en beurzen sla ik ook niet over. Nou kan ik ook heel lang praten over de Formule 1 want als er een race is zit ik aan de buis gekluisterd! Dus u bent gewaarschuwd voor een raceverslag met commentaar....
Ook praten is een hobby van me alleen ik praat niet graag over mezelf dus ik ga jullie gedag zeggen.
Ajuuu en veel lees plezier op het blog van tutorgroep 15 van het FHJ.
Ik zal mezelf ook maar even voorstellen. Mijn naam is Kristie, ik ben 18 jaar oud en woon in Gemert. Momenteel houd ik me vooral bezig met mijn studie en met pendelen. Om in Tilburg te komen breng ik namelijk 3 tot 4 uur per dag in bus en trein door. Ik vermaak me daar best wel wanneer ik gratis krantjes en schoolboeken lees met mijn ipod op, maar toch kan ik me ook wel wat leukere dingen bedenken om te doen. Om maar een paar voorbeelden te noemen: concerten bezoeken, shoppen, met vrienden afspreken enz. Ook kan ik me erg vermaken op de bank, met een lekker filmpje aan, dan zie ik het liefst (realistische) thrillers en komedies. Op mijn ipod vind je vooral hard-rock en metal, met bands zoals Metallica, Disturbed, Ill Niño, Rammstein en ga zo maar door. En ook lezen in mijn vrije tijd vind ik leuk, met nadruk op de boeken van Saskia Noort en Kluun en het tijdschrift de Yes.
De studie journalistiek bevalt tot nu toe erg goed, alleen het is wel flink doorwerken vanaf het begin al! Maar goed, we moeten er natuurlijk iets voor over hebben om zo'n gaaf beroep te kunnen krijgen.
Dat is denk ik wel weer even genoeg informatie over mij, volgende keer een nieuw onderwerp! Tot de volgende keer!
ik ben Bo en ik ben blijkbaar degene die het spits mag afbijten. En om gelijk een goed voorbeeld te geven leg ik meteen maar het hart op mijn tong! Ik ben 17 jaar, (19 okt jarig, en dus 18) en woon momenteel in Grave. Als ik nog tijd over heb na mijn studie wil ik me wel eens bezighouden met drummen, en neem alleen even pauze van mijn studie als ik uitga. Verder reis ik elke dag op en neer naar Tilburg en werk ik in Den Bosch.
Verder kook, was, en strijk ik (tja dit is mijn opvoeding) en heb ik een jaar lang stijldansen gedaan. Ik zing onder de douche en praat in mijn slaap. Ik verkeer in hogere sferen in de vroege ochtend en bruis van energie in de avond. Ik gebruik koffie en paracetamol en lees tegelijkertijd de krant. Ik heb een hekel aan papiersneetjes, slangen, muggen en het Nederlandse weer. Ik hou echter van schrijven, uitgaan, bier, Italië en Pizza.
Nu jullie grotendeels de ins en outs van me weten kan ik jullie melden dat de mafkees die hierboven is omschreven jullie gaat voorzien van de leuke, spannende en vooral opwindende (in de puberale vorm van het woord) stukjes in de categorie Lifestyle.. Ik wou dat ik er wat meer over kon vertellen, maar helaas. We hebben nog niet besloten wie wat gaat doen. Je hoort nog van me!
Wij zijn tien eerstejaars van de Hogeschool voor Journalistiek, aan de Fontys, te Tilburg. En we zitten samen in één tutorgroep, namelijk tutorgroep 15. We hebben vorige week een les gehad over weblogs met als opdracht er zelf een te gaan maken, en bijhouden. Dat gaan we nu dus hier doen! Ons Hoofdthema is lifestyle, hieronder vallen verschillende deelthema's zodat we allemaal een onderwerp hebben dat we leuk vinden. Een aantal thema's waarover je hier berichten kunt verwachten zijn: Actualiteit, muziek, sport, koken, mode enz.
Vanaf vandaag zullen hier dus iedere dag nieuwe berichten gepubliceerd worden.
Ook in het centrum hangt een geweldige sfeer. Crans-Montana is een gebied met veel mooie, chique winkels en restaurantjes. Op het centrumplein bevindt zich ook nog eens een grote schaatsbaan.
